Łokieć tenisisty

Łokcia tenisisty, mimo swojej nazwy, niewiele łączy z tym sportem. Z poniższego artykułu dowiecie się najważniejszych informacji o tym schorzeniu. 

Czym jest łokieć tenisisty?

Entezopatia to patologia, w której dochodzi do uszkodzenia struktury ścięgna lub więzadła w miejscu, w którym przyczepia się ono bezpośrednio do kości. Wskutek powtarzanych mikrourazów, przeciążeń, a także z powodu skłonności genetycznej, w obrębie przyczepu ścięgno lub więzadło „nadrywa się”, niszczy, przez co staje się osłabione i bolesne. Bardzo rzadko dochodzi do całkowitego uszkodzenia i oderwania się takiego przyczepu. Przeciążenie może być spowodowane wykonywaną pracą lub uprawianym sportem – w obu przypadkach kluczowe jest wykonywanie częstych, powtarzalnych ruchów nadgarstka i łokcia, które nadwyrężają przyczep ścięgien. W okolicy stawu łokciowego mamy do czynienia z dwoma najczęstszymi chorobami o charakterze entezopatii. Pierwsza, częstsza choroba, to tak zwany „łokieć tenisisty”, czyli enetezopatia wspólnego przyczepu ścięgien prostowników nadgarstka do nadkłykcia bocznego kości ramiennej – to okolica położona po bocznej, zewnętrznej stronie łokcia.

Jak objawia się łokieć tenisisty?

„Łokieć tenisisty” objawia się punktowym bólem w okolicy bocznej łokcia, który może promieniować po górnej powierzchni przedramienia do nadgarstka. Ból rzadko występuje w spoczynku, raczej pojawia się i nasila przy ruchach takich jak naciskanie klamki, odkręcanie słoika, czesanie się, golenie, dźwiganie lub obracanie ciężkich przedmiotów. Część pacjentów mimo bólu jest w stanie wykonywać te czynności, inni mają poczucie osłabienia mięśni, przez co nie są w stanie, np. unieść lub ścisnąć niektórych przedmiotów. Po wysiłku może utrzymywać się uczucie bolesności, zmęczenia mięśni w okolicy bocznej łokcia.

Leczenie łokcia tenisisty

Sposób zwalczenia tej przypadłości zależy od przyczyny, dla której się ona pojawiła.  Najczęstsza metoda to odpoczynek, dzięki czemu tkanka ma czas na regenerację. Warto przyjrzeć się swoim dotychczasowym aktywnościom i zmodyfikować je lub przerwać na taki czas, by tkanka mogła wrócić do stanu zdrowia. Zalecane jest używanie opaski uciskowej, która odciąża  przyczep końcowy mięśnia, jednocześnie wykorzystując funkcję mikromasażu odbarczającego. Bardziej zaawansowaną metodą leczenia jest ostrzyknięcie osoczem bogatopłytkowym, które w swoim składzie ma czynnik wzrostu (PRP).

w Senioralnym czeka na Ciebie doświadczony personel, który odpowie na wszystkie Twoje pytania! Skontaktuj się przez stronę internetową lub funpage na facebooku.